"Κάποτε θα μείνω στο Bali για το υπόλοιπο της ζωής μου"
Την επόμενη ημέρα φορτώνουμε το βαν πολύ νωρίς και ο Masa, ο οδηγός μας, μας μεταφέρει ΝΔ στη λεγόμενη Bukit Peninsula, αρχής γενομένης από το νοτιότερο τέμπλο, την Uluwatu. Άστρωτο κύμα με αέρα, στο Impossibles το ίδιο, οπότε μπαίνουμε Padang στο δεξί για αρχή, με μέγεθος αλλά και πολύ κόσμο. Σκέψη μας, να ανέβει το διάσημο αριστερό 300 μέτρα πιο πέρα. Η εμφάνιση όμως ενός tiger shark σε μια παρέα Αυστραλών, δυναμιτίζει το όνειρο. Κόσμος αρχίζει να βγαίνει από τη θάλασσα και όσοι παραμείναμε κοιτούσαμε συνέχεια τα θολά νερά… Το απόγευμα, σκεφτήκαμε ότι ένα session πιο δίπλα στο Bingin και μάλιστα χωρίς αέρα, θα ήταν ό,τι έπρεπε. Κατεβαίνοντας το φιδίσιο δρομάκι με τα μικρά κάθετα σκαλοπάτια στη μέση του πουθενά, είδαμε το αριστερό, με μεγάλο μέγεθος, κατακάθαρο κύμα να περιμένει…. Πολύ γρήγορο κύμα, ιδίως στο κατέβασμα για το πρώτο cut back, αλλά με ένα απίστευτο close out στο τέλος, επάνω στο ρηχό reef, το οποίο προσωπικά γεύτηκα μετά από 2-3 δυνατά wipe out.
Μετά από ένα σύντομο διήμερο πέρασμα από Canggu και Echo beach με μικρό break και πολυκοσμία, αναχώρηση για ανατολικά, στη στάση του WSL στο Keramas. Η φιλοξενία στον ύψιστο βαθμό, ποιότητα καταλυμάτων άπειρων αστεριών και κύμα δεξί, glassy τόσο στο main break, στο Restaurants (όπως το ονομάσαμε για να το ξεχωρίζουμε), όσο και στο δεξί πιο μακριά. Πολύ γρήγορο, με ύψος που ποικίλει ανάμεσα στα σετ και το οποίο σβήνει σε φλατ reef σχετικά ακίνδυνο. Φαγητό εξαιρετικό, ιδίως στο Warong Legong έξω στον κυρίως δρόμο,το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα, για την τοπική κουζίνα, τους ιδιοκτήτες πρότυπα και τις -θα έλεγα φθηνές- τιμές.
Λίγες ημέρες αργότερα, η τροπική ημέρα μας βρίσκει στο μακρύτερο αριστερό κύμα της Ινδονησίας, στο Medewi. Σκηνικό διαφορετικό από την πολυκοσμία της Kuta και του Canggu ή τη χλιδή του Keramas. Καθαρό surf camp, ψαροχώρι θα έλεγα το υπόλοιπο σκηνικό, ιμάμης να ψέλνει από το τοπικό τζαμί και το πρώτο session να λαμβάνει χώρα στις 6:30, με πνιγηρή ζέστη από τη νυχτερινή καταιγίδα. Το δεύτερο το απόγευμα, περίπου στις 16:00. Κύμα αριστερό να έρχεται από το πουθενά, 2-3 μέτρα σε ύψος, γυαλένιο και πιο σκούρο σε χρώμα λόγω του ποταμού, πιο αργό όμως, άρα έπρεπε να μένεις κοντά στον αφρό για να γίνει πάλι κάθετο και να συνεχίσεις όσο αντέχουν τα πόδια σου. Τα βράδια κυλούν ανάμεσα σε Bintang, συζητήσεις και βροχή.
Γρήγορο πέρασμα νοτιότερα στο Balian, ένα ωραίο στημένο αριστερό σε river mouth κι αυτό διπλά γνωστό για την παρουσία bull sharks. Ωραίο session το πρωί και φόρτωμα στο βαν για, πού αλλού; Keramas ξανά! Αυτή τη φορά με πολύ μεγάλα σετ, με το Γιώργο να αφήνουμε πίσω τους έκπληκτους Αυστραλούς παίρνοντας τα μεγαλύτερα κύματα, με ανταμοιβή ίσως το ωραιότερο session του ταξιδιού μαζί με ένα πρωινό στο Medewi, όπου ο Γιώργος έγραψε 55 δευτερόλεπτα επάνω στο κύμα…
Μία από τις ημέρες μας βρήκε βόρεια μέσα στη ζούγκλα, στους καταρράκτες Gitgit, κάποια άλλη ανάμεσα από ορυζώνες και χωριά, άλλη περπατώντας στη βροχή των μουσώνων. Οι άνθρωποι πάντα χαμογελαστοί, ανεκτικοί και πρόθυμοι. Αξέχαστα και τα βράδια στη Legian είτε για πάρτι, είτε για ψώνια και βόλτες. Σκέφτομαι τελικά, ότι το Bali έχει κάτι για τον καθένα. Για εμένα, μια ζωή ονειρική… Του χρόνου θα είμαι κάπου αλλού για surf. Ξέρω όμως αυτό: κάποτε θα μείνω στο Bali για το υπόλοιπο της ζωής μου. Μέχρι τότε, Bali σε ευχαριστώ για όσα έζησα στα μέρη σου, να με περιμένεις. Terima Kasih…
Πέρασαν χρόνια και μάλιστα πολλά από το μακρινό 1999 που μας βρήκε στο Νησί των Θεών. “Θα πάμε Bali;” με ρώτησε ο Γιώργος. “Κλείνουμε 20 χρόνια φέτος, αν όχι τώρα, ίσως ποτέ…“. Ο κύβος ερρίφθη. Μεγάλος απών ο Άκης λόγω υποχρεώσεων, μαζί όμως νέα παρέα από φίλους, ανάμεσα σε αυτούς και η γνωστή στο πανελλήνιο surf photographer Albena Todorova.
Στην Kuta, λοιπόν, για τις 4 πρώτες ημέρες, ως αφετηρία για τα κοντινά spots της ΝΑ και ΝΔ ακτής. Η αρχή έγινε με ένα επικό session στο κυρίως reef της Nusa Dua, όπου στο τέλος, λόγω low tide, ο ένας από εμάς ανταμείφθηκε με άφθονα κοψίματα στο πέλμα. Το κύμα 2-2,5 μέτρα, glassy, γρήγορο δεξί σαν τρένο, με ελάχιστο κόσμο στο line up.
Στην Kuta, λοιπόν, για τις 4 πρώτες ημέρες, ως αφετηρία για τα κοντινά spots της ΝΑ και ΝΔ ακτής. Η αρχή έγινε με ένα επικό session στο κυρίως reef της Nusa Dua, όπου στο τέλος, λόγω low tide, ο ένας από εμάς ανταμείφθηκε με άφθονα κοψίματα στο πέλμα. Το κύμα 2-2,5 μέτρα, glassy, γρήγορο δεξί σαν τρένο, με ελάχιστο κόσμο στο line up.
 |
| Kuta / Nusa Dua |
Την επόμενη ημέρα φορτώνουμε το βαν πολύ νωρίς και ο Masa, ο οδηγός μας, μας μεταφέρει ΝΔ στη λεγόμενη Bukit Peninsula, αρχής γενομένης από το νοτιότερο τέμπλο, την Uluwatu. Άστρωτο κύμα με αέρα, στο Impossibles το ίδιο, οπότε μπαίνουμε Padang στο δεξί για αρχή, με μέγεθος αλλά και πολύ κόσμο. Σκέψη μας, να ανέβει το διάσημο αριστερό 300 μέτρα πιο πέρα. Η εμφάνιση όμως ενός tiger shark σε μια παρέα Αυστραλών, δυναμιτίζει το όνειρο. Κόσμος αρχίζει να βγαίνει από τη θάλασσα και όσοι παραμείναμε κοιτούσαμε συνέχεια τα θολά νερά… Το απόγευμα, σκεφτήκαμε ότι ένα session πιο δίπλα στο Bingin και μάλιστα χωρίς αέρα, θα ήταν ό,τι έπρεπε. Κατεβαίνοντας το φιδίσιο δρομάκι με τα μικρά κάθετα σκαλοπάτια στη μέση του πουθενά, είδαμε το αριστερό, με μεγάλο μέγεθος, κατακάθαρο κύμα να περιμένει…. Πολύ γρήγορο κύμα, ιδίως στο κατέβασμα για το πρώτο cut back, αλλά με ένα απίστευτο close out στο τέλος, επάνω στο ρηχό reef, το οποίο προσωπικά γεύτηκα μετά από 2-3 δυνατά wipe out.
Μετά από ένα σύντομο διήμερο πέρασμα από Canggu και Echo beach με μικρό break και πολυκοσμία, αναχώρηση για ανατολικά, στη στάση του WSL στο Keramas. Η φιλοξενία στον ύψιστο βαθμό, ποιότητα καταλυμάτων άπειρων αστεριών και κύμα δεξί, glassy τόσο στο main break, στο Restaurants (όπως το ονομάσαμε για να το ξεχωρίζουμε), όσο και στο δεξί πιο μακριά. Πολύ γρήγορο, με ύψος που ποικίλει ανάμεσα στα σετ και το οποίο σβήνει σε φλατ reef σχετικά ακίνδυνο. Φαγητό εξαιρετικό, ιδίως στο Warong Legong έξω στον κυρίως δρόμο,το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα, για την τοπική κουζίνα, τους ιδιοκτήτες πρότυπα και τις -θα έλεγα φθηνές- τιμές.
Λίγες ημέρες αργότερα, η τροπική ημέρα μας βρίσκει στο μακρύτερο αριστερό κύμα της Ινδονησίας, στο Medewi. Σκηνικό διαφορετικό από την πολυκοσμία της Kuta και του Canggu ή τη χλιδή του Keramas. Καθαρό surf camp, ψαροχώρι θα έλεγα το υπόλοιπο σκηνικό, ιμάμης να ψέλνει από το τοπικό τζαμί και το πρώτο session να λαμβάνει χώρα στις 6:30, με πνιγηρή ζέστη από τη νυχτερινή καταιγίδα. Το δεύτερο το απόγευμα, περίπου στις 16:00. Κύμα αριστερό να έρχεται από το πουθενά, 2-3 μέτρα σε ύψος, γυαλένιο και πιο σκούρο σε χρώμα λόγω του ποταμού, πιο αργό όμως, άρα έπρεπε να μένεις κοντά στον αφρό για να γίνει πάλι κάθετο και να συνεχίσεις όσο αντέχουν τα πόδια σου. Τα βράδια κυλούν ανάμεσα σε Bintang, συζητήσεις και βροχή.
Γρήγορο πέρασμα νοτιότερα στο Balian, ένα ωραίο στημένο αριστερό σε river mouth κι αυτό διπλά γνωστό για την παρουσία bull sharks. Ωραίο session το πρωί και φόρτωμα στο βαν για, πού αλλού; Keramas ξανά! Αυτή τη φορά με πολύ μεγάλα σετ, με το Γιώργο να αφήνουμε πίσω τους έκπληκτους Αυστραλούς παίρνοντας τα μεγαλύτερα κύματα, με ανταμοιβή ίσως το ωραιότερο session του ταξιδιού μαζί με ένα πρωινό στο Medewi, όπου ο Γιώργος έγραψε 55 δευτερόλεπτα επάνω στο κύμα…
Μία από τις ημέρες μας βρήκε βόρεια μέσα στη ζούγκλα, στους καταρράκτες Gitgit, κάποια άλλη ανάμεσα από ορυζώνες και χωριά, άλλη περπατώντας στη βροχή των μουσώνων. Οι άνθρωποι πάντα χαμογελαστοί, ανεκτικοί και πρόθυμοι. Αξέχαστα και τα βράδια στη Legian είτε για πάρτι, είτε για ψώνια και βόλτες. Σκέφτομαι τελικά, ότι το Bali έχει κάτι για τον καθένα. Για εμένα, μια ζωή ονειρική… Του χρόνου θα είμαι κάπου αλλού για surf. Ξέρω όμως αυτό: κάποτε θα μείνω στο Bali για το υπόλοιπο της ζωής μου. Μέχρι τότε, Bali σε ευχαριστώ για όσα έζησα στα μέρη σου, να με περιμένεις. Terima Kasih…
Δεν υπάρχουν σχόλια: