Διεθνολόγος - Δόκιμη ερευνήτρια στον Τομέα Αμυντικών Θεμάτων του ΙΔΙΣ
Η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες περνά τη μεγαλύτερη πρόκλησή της στο μεταναστευτικό ζήτημα. Όσο και αν θα θέλαμε να δούμε τα πράγματα πιο θετικά, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και η Ελλάδα έχει, από εθνικής απόψεως, πολύ μεγάλη ανάγκη για αποτελεσματική ηγεσία. Τα πράγματα τρέχουν με ταχύτατους ρυθμούς και ευτυχώς φαίνεται να υπάρχει βούληση για κλείσιμο των συνόρων και για την υιοθέτηση μιας προσήκουσας στάσης στις εξελίξεις. Η παράλληλη άσκηση βέτο στο ΝΑΤΟ για την λήψη κάθε απόφασης υποστηρικτικής προς την Τουρκία, πράγματι ενισχύει το σήμα που πρέπει να δοθεί. Είναι όμως αυτό αρκετό, από διπλωματικής απόψεως; Η Τουρκία, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, λαμβάνει δύο πολύ μεγάλες χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μία αφορά στα προενταξιακά κονδύλια στην Ένωση και η άλλη στα κονδύλια για τη διαχείριση του ‘’προσφυγικού’’.
Η Τουρκία, όπως φάνηκε και με τις πρόσφατες επιχειρήσεις στο Ιντλίμπ, ούτε διέπεται από Ευρωπαϊκά ιδεώδη, ούτε ενδιαφέρεται για τους πρόσφυγες- τους εργαλειοποιεί τεχνηέντως για τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις. Μήπως ήρθε η ώρα, λοιπόν, να κοπούν εντελώς ή έστω ένα μέρος από τα χρήματα αυτά; Όσο αφορά την πρώτη χρηματοδότηση, είναι πλέον αστείο να πιστεύει κανείς σε μία τέτοια ένταξη, και η ίδια η Τουρκία έχει δείξει με κάθε τρόπο πως δεν το επιθυμεί, συνεπώς, πρόκειται για μια σπατάλη χρημάτων των Ευρωπαίων σε μια διπλωματική προσέγγιση που έχει αποτύχει. Όσο αφορά τα χρήματα για τη διαχείριση του προσφυγικού, είναι σκέτη κοροϊδία να ζητά και να παίρνει κονδύλια η χώρα που μόλις το 2018 ξόδεψε 19δις δολάρια σε αμυντικές δαπάνες. Ουσιαστικά, οι Ευρωπαίοι πολίτες επιδοτούν τις επεκτατικές επιχειρήσεις της Τουρκίας που δημιουργούν τις προσφυγικές ροές λόγω πολιτικής ατολμίας και έλλειψης στιβαρής διπλωματίας!
Φυσικά, η Γερμανία δεν θα άφηνε την Τουρκία χωρίς χρήματα, αντιθέτως, δε δίστασε να αποκλείσει την Ελλάδα από τη σύνοδο του Βερολίνου για τη Λιβύη, παρά το ότι η Ελλάδα έχει σημαντικές διαφορές που άπτονται ζητημάτων θαλασσίων συνόρων. Η διαχείριση των ευρωπαϊκών ζητημάτων, όμως, δεν είναι μόνον Γερμανική υπόθεση και πιστεύω πως η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να πιέζει ώστε οι πλουσιοπάροχες χρηματοδοτήσεις να κοπούν. Και επιτέλους, ας σεβαστούν και στις Βρυξέλλες τους Ευρωπαίους φορολογούμενους! Δίνουν απίστευτα ποσά στην Τουρκία αλλά και σε ΜΚΟ χωρίς έλεγχο, ενώ εκεί που υπάρχουν ανάγκες, όπως για παράδειγμα στην προφύλαξη των Ελληνικών συνόρων που είναι ταυτοχρόνως και Ευρωπαϊκά, τα κονδύλια δεν επαρκούν! Και πραγματικά απορώ για το τί έχουν στο μυαλό τους αυτοί που λένε ‘‘αν δεν δώσουμε χρήματα στην Τουρκία θα έχουμε προβλήματα’’. Δηλαδή, δεν επαρκούν όσα ήδη κάνει η Τουρκία; Ή μήπως η φοβική πολιτική που ασκείται έχει αποδώσει καρπούς και δεν το ξέρουμε;
Ας μη ξεχνάμε πως η όλη ουσία του μεταναστευτικού έγκειται στην υιοθέτηση μιας αποτρεπτικής στρατηγικής, όχι στην εξεύρεση τρόπων για να περνούν καλά όσοι φτάνουν τελικά εδώ. Το ζήτημα είναι να σταλθεί το μήνυμα ότι δεν δεχόμαστε μετανάστες, αφενός στους εμπόρους ανθρωπινων ψυχών και αφετέρου στην Τουρκία, ώστε να μην μπουν καν στη λέμβο για να έρθουν. Και κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορεί να γίνει με την ανακοίνωση νέων επιδοτήσεων και παροχών -ακόμα και αν τελικά αποφασιστεί να δοθεί κάποια διευκόλυνση. Δεν είναι δηλαδή ζήτημα διαχείρισης του αριθμού εισόδου μεταναστών, αλλά αποτροπής της εισόδου των. Κάθε ένας που έρχεται, αποδυναμώνει την αποτρεπτική μας ισχύ και μας καθιστά ευάλωτους σε περισσότερες ροές στο μέλλον.
Μεγάλες όμως αποφάσεις, την ώρα ‘‘φιλάνθρωποι’’ συμπολίτες μας βλέπουν παντού πρόσφυγες, ακόμα και όταν πρόκειται για τζιχαντιστές ή για εργαλειοποιημένους από την Τουρκία μετανάστες που έρχονται από όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, η αντιπολίτευση μαζί τους είναι αναπόφευκτη και το ζήτημα έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο που το να ξοδεύεις χρόνο σε ηθικολογία είναι μια πολυτέλεια που δεν υπάρχει. Τώρα προέχει να δείξουμε κατανόηση και σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας να στηρίξουμε τις αναγκαίες πολιτικές δράσεις. Τώρα προέχει μόνον η σωτηρία της πατρίδας μας.
Η Τουρκία, όπως φάνηκε και με τις πρόσφατες επιχειρήσεις στο Ιντλίμπ, ούτε διέπεται από Ευρωπαϊκά ιδεώδη, ούτε ενδιαφέρεται για τους πρόσφυγες- τους εργαλειοποιεί τεχνηέντως για τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις. Μήπως ήρθε η ώρα, λοιπόν, να κοπούν εντελώς ή έστω ένα μέρος από τα χρήματα αυτά; Όσο αφορά την πρώτη χρηματοδότηση, είναι πλέον αστείο να πιστεύει κανείς σε μία τέτοια ένταξη, και η ίδια η Τουρκία έχει δείξει με κάθε τρόπο πως δεν το επιθυμεί, συνεπώς, πρόκειται για μια σπατάλη χρημάτων των Ευρωπαίων σε μια διπλωματική προσέγγιση που έχει αποτύχει. Όσο αφορά τα χρήματα για τη διαχείριση του προσφυγικού, είναι σκέτη κοροϊδία να ζητά και να παίρνει κονδύλια η χώρα που μόλις το 2018 ξόδεψε 19δις δολάρια σε αμυντικές δαπάνες. Ουσιαστικά, οι Ευρωπαίοι πολίτες επιδοτούν τις επεκτατικές επιχειρήσεις της Τουρκίας που δημιουργούν τις προσφυγικές ροές λόγω πολιτικής ατολμίας και έλλειψης στιβαρής διπλωματίας!
Φυσικά, η Γερμανία δεν θα άφηνε την Τουρκία χωρίς χρήματα, αντιθέτως, δε δίστασε να αποκλείσει την Ελλάδα από τη σύνοδο του Βερολίνου για τη Λιβύη, παρά το ότι η Ελλάδα έχει σημαντικές διαφορές που άπτονται ζητημάτων θαλασσίων συνόρων. Η διαχείριση των ευρωπαϊκών ζητημάτων, όμως, δεν είναι μόνον Γερμανική υπόθεση και πιστεύω πως η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να πιέζει ώστε οι πλουσιοπάροχες χρηματοδοτήσεις να κοπούν. Και επιτέλους, ας σεβαστούν και στις Βρυξέλλες τους Ευρωπαίους φορολογούμενους! Δίνουν απίστευτα ποσά στην Τουρκία αλλά και σε ΜΚΟ χωρίς έλεγχο, ενώ εκεί που υπάρχουν ανάγκες, όπως για παράδειγμα στην προφύλαξη των Ελληνικών συνόρων που είναι ταυτοχρόνως και Ευρωπαϊκά, τα κονδύλια δεν επαρκούν! Και πραγματικά απορώ για το τί έχουν στο μυαλό τους αυτοί που λένε ‘‘αν δεν δώσουμε χρήματα στην Τουρκία θα έχουμε προβλήματα’’. Δηλαδή, δεν επαρκούν όσα ήδη κάνει η Τουρκία; Ή μήπως η φοβική πολιτική που ασκείται έχει αποδώσει καρπούς και δεν το ξέρουμε;
Ας μη ξεχνάμε πως η όλη ουσία του μεταναστευτικού έγκειται στην υιοθέτηση μιας αποτρεπτικής στρατηγικής, όχι στην εξεύρεση τρόπων για να περνούν καλά όσοι φτάνουν τελικά εδώ. Το ζήτημα είναι να σταλθεί το μήνυμα ότι δεν δεχόμαστε μετανάστες, αφενός στους εμπόρους ανθρωπινων ψυχών και αφετέρου στην Τουρκία, ώστε να μην μπουν καν στη λέμβο για να έρθουν. Και κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορεί να γίνει με την ανακοίνωση νέων επιδοτήσεων και παροχών -ακόμα και αν τελικά αποφασιστεί να δοθεί κάποια διευκόλυνση. Δεν είναι δηλαδή ζήτημα διαχείρισης του αριθμού εισόδου μεταναστών, αλλά αποτροπής της εισόδου των. Κάθε ένας που έρχεται, αποδυναμώνει την αποτρεπτική μας ισχύ και μας καθιστά ευάλωτους σε περισσότερες ροές στο μέλλον.
Μεγάλες όμως αποφάσεις, την ώρα ‘‘φιλάνθρωποι’’ συμπολίτες μας βλέπουν παντού πρόσφυγες, ακόμα και όταν πρόκειται για τζιχαντιστές ή για εργαλειοποιημένους από την Τουρκία μετανάστες που έρχονται από όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, η αντιπολίτευση μαζί τους είναι αναπόφευκτη και το ζήτημα έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο που το να ξοδεύεις χρόνο σε ηθικολογία είναι μια πολυτέλεια που δεν υπάρχει. Τώρα προέχει να δείξουμε κατανόηση και σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας να στηρίξουμε τις αναγκαίες πολιτικές δράσεις. Τώρα προέχει μόνον η σωτηρία της πατρίδας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: