Ζούμε, εδώ στο Εθνικό μας Κοινοβούλιο, ιστορικές και κρίσιμες στιγμές.
Ζούμε μια εθνική υπαναχώρηση ιστορικών διαστάσεων!
Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που εκχωρούνται εθνικά, πολιτιστικά και ιστορικά
διακυβεύματα,
Και δυστυχώς όλα αυτά εκχωρούνται ως ένα απλό νομοθέτημα.
Εκχωρούμε στα Σκόπια, το όνομα της Μακεδονίας, ιστορία, ταυτότητα και απεμπολούμε τα
εθνικά μας συμφέροντα με μια επαίσχυντη, λεόντεια και ετεροβαρή Συμφωνία.
« Αν τα Σκόπια δεν αποτελούν απειλή αυτή τη στιγμή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και
να εγγυηθεί ποιοι συνδυασμοί δυνάμεων θα προκύψουν στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον
στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Τα κράτη δεν ζουν μόνο με το σήμερα. Πρέπει να
θυμούνται και το χθες για να μην το ξαναζήσουν αύριο».
Ποιος τα έλεγε αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι;
Τα έλεγε ακόμα από τον Φλεβάρη του 1992 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ένας Ηγέτης που
βρέθηκε πάντα μπροστά και από την ίδια την Ιστορία.
Αυτό που δεν τόλμησε καμιά προηγούμενη Κυβέρνηση, το κάνετε εσείς προσβάλλοντας την
βαθύτερη ταυτότητα του ελληνικού λαού, που βγαίνει στους δρόμους διαμαρτυρόμενος,
με την προσδοκία ότι μπορεί να πάρετε το μήνυμα και κάνετε πίσω!
Βάζετε, με την μυστική σας διπλωματία και τις μεθοδεύσεις σας, σε δοκιμασία το πλαίσιο
λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και κυρίως την εθνική ενότητα του
ελληνικού λαού.
Kανείς δημοκράτης και πατριώτης δεν θέλει να υπάρξουν στη χώρα μας τέτοια φαινόμενα
και που όσες φορές εμφανίστηκαν είχαν καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνισμό.
Αυτό θέλετε;
Τον εθνικό διχασμό;
Δεν σας ενδιαφέρει το γεγονός ότι με τους πολιτικούς τακτικισμούς σας, την πολωτική και
διχαστική συμπεριφορά σας και με την συγκυριακή αξιοποίηση βουλευτών από διάφορους
χώρους δημιουργείτε ανεπούλωτα τραύματα και στην Κοινοβουλευτική μας λειτουργία;
Δεν θα αναφερθώ στην πασιφανή εγκατάλειψη του erga omnes. Δεν υπάρχει και δεν
τεκμαίρεται σε κανένα κείμενο το «για όλες τις χρήσεις».
Στο Άρθρο 7 παράγραφος 3 της Συμφωνίας των Πρεσπών, διαβάζουμε: « Αναφορικά με το
δεύτερο μέρος (Σκόπια), με τους όρους ‘Μακεδονία» και «Μακεδόνας», νοούνται η
επικράτεια, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους με την δική τους ιστορία, πολιτισμό
και κληρονομιά».
Να τι παραδώσαμε!
Δώσαμε γλώσσα, δώσαμε υπηκοότητα και δυστυχώς με την διπλωματική διακοίνωση που
ήρθε, δίνουμε και λαό, αφού στην διπλωματική διακοίνωση αναφέρεται για πρώτη φορά
ότι υπάρχει ‘Μακεδονικός λαός».
Και μόνο τo Άρθρο 36 ακυρώνει οποιονδήποτε ισχυρισμό για κατάργηση του
αλυτρωτισμού, από την πλευρά των Σκοπίων!
Τι σημαίνει για σας η ανατριχιαστική αναφορά:
‘Η Δημοκρατία εγγυάται συγκεκριμένα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης σε βετεράνους
του αντιφασιστικού πολέμου και σε όλους τους «μακεδονικούς» εθνικοαπελευθερωτικούς
πολέμους, στους αναπήρους πολέμου, σε εκδιωγμένους και φυλακισμένους για τις ιδέες
της ξεχωριστής ταυτότητας του «μακεδονικού λαού» και της «μακεδονικής» πολιτειακής
υπόστασης, όσο και στα μέλη των οικογενειών τους χωρίς μέσα υλικής και κοινωνικής
διαβίωσης. Τα συγκεκριμένα δικαιώματα ρυθμίζονται από τον νόμο».
Τι παραπάνω χρειάζεται για να συνειδητοποιηθεί ο συνεχιζόμενος αλυτρωτισμός των
Σκοπίων, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς;
Ποιοι είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι «μακεδονικοί», εθνικοαπελευθερωτικοί
πόλεμοι;
Είναι προφανές ότι αναφέρονται στην διεκδίκηση της δικής μας Μακεδονίας!
Εξ’ άλλου και με το Άρθρο 49, εγείρουν απροκάλυπτα, θέματα «μακεδονικών»
μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες!
Μας έχουν στείλει τις τροποποιήσεις χωρίς να μας στείλουν το τελικό κείμενο των
τροποποιήσεων!
Πως θα ενταχθούν αυτές στο τελικό κείμενο δεν το γνωρίζουμε και εύλογα αναρωτιέμαι:
Πως θα ψηφίσετε κύριοι συνάδελφοι ΝΑΙ σ’ ένα κείμενο που δεν γνωρίζετε την τελική του
διαμόρφωση;
Τελειώνοντας, αναρωτιέμαι αν αναλογίζεστε την ευθύνη που αναλαμβάνετε για τις
μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.
Γιατί πέρα από την δική σας ψήφο εδώ μέσα, πέρα από την ετυμηγορία των πολιτών εκεί
έξω, υπάρχει και η Ιστορία!
Και αυτή δεν κάνει ούτε χάρες, ούτε σκόντο.
Λυπάμαι ειλικρινά γιατί θα τελειώσετε - πολλοί από εσάς – την πολιτική σας παρουσία με
ένα τέτοιo στίγμα επάνω σας.
Μπορεί να πέρασαν δυόμισι χιλιάδες χρόνια, και όμως τον Εφιάλτη δεν τον ξέχασε κανείς!
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια: