Η Πάργα είναι...

Η Πάργα είναι…

Η Πάργα είναι μια καρτ ποστάλ.

Η Πάργα είναι χρώμα, είναι ήλιος, είναι τουρισμός, είναι μνήμες, είναι καλοκαίρι.

Η Πάργα είναι ο ήχος απ’ τα σκαλιά, οι βαρκάδες, τα στενάκια, τα κάστρα και τα ρομαντικά δείπνα.

Αλλά η Πάργα δεν είναι μόνο αυτά.

Και δεν πρέπει να είναι μόνο αυτά.

 Γιατί η Πάργα είναι και ο Βάλτος.

Εκεί όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος των δωματίων της περιοχής, χωρίς ένα πεζοδρόμιο, χωρίς πλατεία, χωρίς κάδους στην παραλία, χωρίς ένα ταπεινό ταξί να σε πάρει αν μείνεις αργά.

Εκεί όπου δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης, ούτε καν χώρος να περάσει πυροσβεστικό αν – ο μη γένοιτο – χρειαστεί.

 Η Πάργα είναι και το Τουρκοπάζαρο.

Που αργοσβήνει στην αφάνεια χωρίς καμία προστασία, χωρίς αναδείξεις, χωρίς ιστορική ταυτότητα. Μόνο φασαρία, τουριστικά κιτς και καλώδια που κρέμονται.

Η Πάργα είναι και η Ανθούσα.

Ένα χωριό που βλέπει τη θάλασσα από ψηλά, αλλά αισθάνεται ότι δεν το βλέπει κανείς.

Με το κάστρο της, τα όμορφα στενά της, τα σπίτια που αντέχουν στον χρόνο — αλλά και με δρόμους που δεν αντέχουν ούτε μια βροχή.

Η Ανθούσα δεν είναι απλά το «πάνω χωριό». Είναι κομμάτι της Πάργας. Αλλά παραμένει έξω απ’ τα φώτα, έξω από τα έργα, έξω από τις κουβέντες.

 Η Πάργα είναι και το Τρίκορφο.

Μια περιοχή παρατημένη, ανύπαρκτη στα δημοτικά έργα, παρούσα μόνο στα ενοικιαζόμενα και στα... φορολογικά.

 Η Πάργα είναι και η Αγιά.

Κάποτε στο χάρτη της αξιοπρέπειας. Σήμερα; Δεξαμενές νερού που κανείς δεν καθαρίζει.

Νερό που δεν πίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια. Και κανείς δεν απαντά.

Πού πήγε η ποιότητα που κάποτε χαρακτηριζόταν «νερό της βρύσης»;

Η Πάργα είναι και εμείς.

Εμείς που παρκάρουμε όπου μας βολεύει.

Εμείς που κλείνουμε πεζοδρόμια, εισόδους σπιτιών, διαβάσεις, και θεωρούμε αυτονόητο να φυλάμε δημόσιο χώρο για τις επιχειρήσεις μας!, με αποτέλεσμα να περπατάνε τουριστες και γονείς με παιδιά ανάμεσα σε παρκαρισμένα στην μεση του δρόμου.

Η αστυνομία έκανε επιτέλους το αυτονόητο – και μπράβο της. Ναι, κι εγώ χωρίς κράνος ήμουν. Μέχρι χτες και με τσουζει που το φοραω δεν λεω , αλλα πρεπει να ειμαστε και το παραδειγμα για τα πιτσιρικια που δεν φοραει κανενα τους.

Αλλά δεν φτάνει μόνο η αστυνομία, αν η ίδια η δημοτική αρχή σφυρίζει αδιάφορα.

Δεν φτάνουν τα άρθρα που γράφουν μόνο "μπράβο στον έναν" και "ευχαριστούμε τον άλλον", όταν η Πάργα χάνει κομμάτι κομμάτι την ταυτότητά της.

Όταν ο τουρισμός αυξάνεται, αλλά ο σεβασμός στον τόπο μειώνεται.

 Η Πάργα δεν είναι μόνο κάρτ ποστάλ.

Είναι οι άνθρωποι της. Είναι οι περιοχές που έμειναν πίσω. Είναι το νερό που δεν πίνεται. Είναι ο Βάλτος χωρίς υποδομές. Είναι η έλλειψη οράματος.

Αν αγαπάμε τον τόπο, πρέπει να τον διεκδικούμε. Όχι να τον κρύβουμε κάτω από χαμόγελα, likes και "μπράβο".

Η Πάργα μπορεί να είναι πολλά.

Το θέμα είναι: ποια Πάργα θέλουμε να είναι;

 Υ.Γ. Θα μου πεις τι με επιασε ξαφνικα; Οχι δεν εχουμε εκλογες  και οχι δεν ειναι πολιτικό αρθρο....

Απλα έχω κουραστεί να διαβάζω μόνο «μπράβο» και «συγχαρητήρια», λες και όλα λειτουργούν τέλεια.

Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να κλείνουμε τα μάτια στα ουσιώδη, μόνο και μόνο επειδή περισσεύουν τα πληρωμένα άρθρα, οι "κατευθυνόμενες απαντήσεις" και η σιωπή που επιβάλλεται πίσω από τον φόβο μήπως κατηγορηθεί κανείς τους αρμόδιους φορείς.

Η κριτική δεν είναι κακία. Είναι ενδιαφέρον. Είναι ευθύνη. Και είναι ελπίδα, ότι ο τόπος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.

Σπύρος Μπολοσης