Περί ευεργετών , ευεργεσίας και τιμών.
Το Σάββατο 18/03/2023 συμπληρώνονται 57 χρόνια από το θάνατο του ευεργέτη Αθανασίου Δέσκα (1894-18/03/1966).
Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του , αναρτώ δύο επιστολές του Αθανασίου Δέσκα , με δαπάνες του οποίου κατασκευάστηκε και εξοπλίστηκε πλήρως το σχολικό συγκρότημα του Δεσκείου Γυμνασίου και Λυκείου στην Πάργα, προς τον Αθανάσιο Σινάκο , σύζυγο της ανιψιάς του Αμαλίας Δέσκα και καθηγητή στο τότε εξατάξιο Δέσκειο Γυμνάσιο. Η ονομασία Δέσκειο δόθηκε από τον τότε Δήμαρχο της Πάργας , Αλέξανδρο Μπάγκα.
Και στις δυο επιστολές ο Αθανάσιος Δέσκας , του οποίου η δωρεά έγινε εν ζωή , εκφράζει την αντίθεσή του προς τα παράσημα με τα οποία το Ελληνικό Κράτος θέλει να τον τιμήσει.
Συγκεκριμένα γράφει στην πρώτη του επιστολή (24/11/1965) :"Μου έγραψε (αναφέρεται στον αδερφό του Πέτρο) ότι θα ζητήσετε από το Υπουργείο (Παιδείας) να δώσει και άλλο παράσημο. Εγώ δεν θέλω άλλο παράσημο , επήρα ένα και καλό. Δεν θέλω άλλο. Ούτε είναι καλό να ζητάμε από το Υπουργείο παράσημα(τα) . Αυτό που μου έστειλαν είναι καλό. Και αρκετό."Και καταλήγει "Και δεν θέλω άλλο παράσημο."
Στη δεύτερη επιστολή του (15/12/1965) πάλι αναφέρεται στο θέμα του παράσημου: "Εγώ δεν θέλω άλλο παράσημο , ούτε έχω σκοπό να φορέσω παράσημα (τα). Ένα επήρα καλό είναι. Δεν είναι καλό να ζητάμε παράσημα από το Υπουργείο. Εγώ δεν θέλω άλλο."
Γιατί για τον Αθανάσιο Δέσκα , τον αγράμματο Αθανάσιο Δέσκα , που 18 χρονών παλληκαράκι έφυγε από την Πάργα , για να επιστρέψει για πρώτη φορά μετά από 44 χρόνια , η μεγαλύτερη τιμή ήταν που βοήθησε στην πνευματική και εκπαιδευτική ανάπτυξη του τόπου. Που έδωσε στα παιδιά της Πάργας και της γύρω περιοχής την δυνατότητα να φοιτήσουν στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και άλλα να προχωρήσουν στο πανεπιστήμιο και άλλα να χρησιμοποιήσουν το απολυτήριο του Γυμνασίου (σημαντικό προσόν τα παλιότερα χρόνια) για τις δουλειές τους.
Και κλείνω με μια ιστορία οικογενειακή. Όταν το καλοκαίρι του 1956 ο Αθανάσιος Δέσκας επέστρεψε στην γενέτειρά του , πήγε να προσκυνήσει τον τάφο των γονέων του. Γυρίζοντας στο πατρικό του είπε στον αδερφό του Πέτρο πως , όταν πεθάνει θέλει να ταφεί στην Πάργα και το μνήμα του να είναι απλό και απέριττο όπως του Στρατηγού Αθανασίου Δημουλίτσα , που είχε δει στο νεκροταφείο. Μάλιστα την επιθυμία του αυτή την κατέγραψε και στην διαθήκη του.
Στον αδερφό του μάλιστα είπε τα εξής :Το μνήμα μου να είναι απλό όπως του Στρατηγού Δημουλίτσα. Κοτζάμ Στρατηγός που δόξασε την Ελλάδα με το σπαθί στο χέρι και έχει ένα μνήμα απλό και απέριττο. Ποιος είμαι εγώ για να έχω ένα μνήμα πλούσιο;
Αυτά περί τιμών , ευεργεσίας και ευεργετών.
Ο Αθανάσιος Δέσκας , στο μέσο της φωτογραφίας , μπροστά από το πατρικό του στην Πάργα το καλοκαίρι του 1956.
Δεν υπάρχουν σχόλια: