Η Ελένη έφυγε από την Ελλάδα πριν από εννέα χρόνια για σπουδές στο εξωτερικό. Με το που τελείωνε θα επέστρεφε πίσω, ή τουλάχιστον έτσι ήλπιζε. Εν μέσω κρίσης, όμως, έψαξε και δεν υπήρχε τίποτα για εκείνη στη χώρα μας. Εκανε αιτήσεις για δουλειά στην Αγγλία και άρχισε να εργάζεται εκεί. Παντρεύτηκε με Αγγλο και παράλληλα με τη δουλειά ξεκίνησε διδακτορικό. Ενιωθε πως όλα πήγαιναν καλά μέχρι που κάποια στιγμή, πριν από περίπου τρία χρόνια, έπαθε κρίσεις πανικού. Επισκέφθηκε δύο ψυχολόγους στην Αγγλία, αλλά δεν έμεινε ευχαριστημένη. Ισως έφταιγε η γλώσσα, ίσως απλά δεν «ταιριάξανε», αλλά ζορίστηκε γιατί ένιωθε μεγάλη ανάγκη να μιλήσει με κάποιον. Τελικά απευθύνθηκε σε έναν ψυχολόγο στην Αθήνα. Είχαν κάποιες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, όταν κατέβηκε στην Ελλάδα συναντήθηκαν και έκτοτε κάνουν συστηματικές συνεδρίες μέσω Skype.
«Με βοήθησε πολύ το ότι μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Ετσι νιώθεις οικεία, εκφράζεσαι καλύτερα και ο άλλος κατανοεί καλύτερα τα εσώψυχά σου», εξηγεί στην «Κ». Μέσα από αυτήν τη διαδικασία συνειδητοποίησε πως η εμπειρία της μετανάστευσης είχε πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ψυχολογία της από ό,τι είχε αντιληφθεί. «Η αίσθηση του πού ανήκω, όπως και τα προβλήματα που προκύπτουν σε μια ξένη χώρα παρόλο που τη γνωρίζω καλά. Κυρίως η έλλειψη επαφής με οικείους ανθρώπους. Εχω γνωστούς, αλλά λίγους φίλους – οι περισσότεροι είναι στην Ελλάδα. Σκέφτομαι να κάνω οικογένεια εδώ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η απόφαση είναι εύκολη. Ολα αυτά μου προκαλούσαν συγκρούσεις».
Οταν μέσω της θεραπείας άρχισε να αποκωδικοποιεί τι ένιωθε άρχισε να το συζητάει και με άλλους που είχαν παρόμοια διαδρομή με εκείνη. Με ανακούφιση είδε πως βίωναν αντίστοιχες καταστάσεις και συναισθήματα. Σύντομα, οι περισσότεροι από αυτό τον κύκλο φίλων της έδιναν ραντεβού μέσω Skype με τον ψυχολόγο της Ελένης στην Αθήνα.
Παρόμοια ιστορία, αλλά από την ανάποδη, είχε και η Εβίτα Καλοφώνου, όταν ακολούθησε τον σύζυγό της στο Μπράιτον της Αγγλίας όπου είχε βρει δουλειά. Εκείνη ψυχολόγος, με προϋπηρεσία στην Ελλάδα, είχε αγωνία για το εάν θα μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμά της σε άλλη γλώσσα. Δεν χρειάστηκε όμως. Κάνοντας μια μικρή έρευνα διαπίστωσε πως υπήρχαν πάρα πολλοί Ελληνες στο εξωτερικό που είχαν ανάγκη συμβουλευτικής. «Στις μεγάλες πόλεις, μπορείς βέβαια να βρεις ιατρεία Ελλήνων ψυχολόγων, αλλά πλέον υπάρχουν Ελληνες ακόμη και σε μικρότερες πόλεις, οπότε εκεί υπήρχε ένα κενό», εξηγεί. Σήμερα το 90% των πελατών της είναι Ελληνες που ζουν στην Αγγλία.
Οι τιμές
Το κόστος, τουλάχιστον των δικών της συνεδριών, δεν διαφέρει από αυτό ενός ραντεβού σε ιατρείο, αλλά παραμένει πιο κοντά στις ελληνικές παρά στις αγγλικές τιμές. «Νομίζω οι περισσότεροι συνειδητοποιούμε πως αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες, οπότε υπάρχει κατανόηση», τονίζει.
Ο Ηλίας Κουρκούτας, κλινικός ψυχολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ήταν αρχικά αντίθετος στην ιδέα μιας συνεδρίας μέσω Skype και αυτό γιατί πάντα θεωρούσε πως μια διά ζώσης επαφή είναι απαραίτητη. Οχι μόνο για να παρακολουθεί τις κινήσεις, τις εκφράσεις του προσώπου και τις στάσεις του σώματος, αλλά γιατί το πρώτο βήμα που κάνει ο θεραπευόμενος για να συναντήσει έναν ειδικό σε έναν άγνωστο χώρο είναι εξαιρετικά σημαντικό. Καταλάβαινε όμως την ανάγκη αυτών που τον είχαν προσεγγίσει και αποφάσισε να συμμετάσχει σε ενα πρόγραμμα συμβουλευτικής υποστήριξης εκπαιδευτικών και νέων μεταναστών, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Brighton. Θεωρεί πως πλέον έχουν ξεπεραστεί απο πολλούς ειδικούς οι ενδοιασμοί και οι αναστολές σε σχεση με τις τεχνικες δυσκολίες και περιορισμούς της online συμβουλευτικής υποστήριξης. Πράγματι με μια αναζήτηση στο Ιντερνετ βρίσκει κανείς δεκάδες ιστοσελίδες ιατρών που προσφέρουν ανάλογες υπηρεσίες, ακόμη και μια startup, τη «Μελάπους», όπου μέσω μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας μπορεί κάποιος να επιλέξει ψυχολόγο και να έχει συνεδρία μέσω ειδικής εφαρμογής. Σύμφωνα με τον ιδρυτή της, Νίκο Γκούβα, έχουν ήδη πελάτες στη Σουηδία, στην Αγγλία, στη Σερβία και στην Τουρκία.
Κοινά ζητήματα
Οι δύο ψυχολόγοι που μίλησαν στην «Κ», έχοντας αποκτήσει πλέον εμπειρία σε τέτοιες online συνεδρίες, έχουν διαπιστώσει πως τις περισσότερες φορές τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι μετανάστες είναι κοινά: «Κυρίως αγχώδεις διαταραχές και κρίσεις πανικού. Ενα μεγάλο μέρος αντιμετωπίζει “διχασμό ταυτότητας” λόγω μετανάστευσης», εξηγεί ο κ. Κουρκούτας. «Πολύ συχνά όταν κάνουν οικογένεια προκύπτουν ζητήματα ανατροφής παιδιών, ενώ αναπόφευκτα κουβαλούν στον ξένο τόπο τα άλυτα θέματα που προϋπήρχαν και τα οποία συνήθως διογκώνονται, ιδίως όταν απουσιάζουν στο νέο περιβάλλον τα κοινωνικά δίκτυα που λειτουργούν πάντα εξισορροπητικά», σημειώνει. Τέτοιου είδους προβλήματα, βέβαια, δεν είναι πρωτόγνωρα. «Είμαι σίγουρος πως και παλαιότερες γενιές μεταναστών τα ίδια θέματα αντιμετώπιζαν, αλλά τουλάχιστον αυτή η γενιά έχει την τεχνολογία με το μέρος της και το κυριότερο δεν διστάζει να ζητήσει βοήθεια», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια: