Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 3 το μεσημέρι στον Άγιο Νικόλαο Κοπάνων
Πέθανε,μετά από μεγάλη μάχη που έδινε ο Γιάννης Ράπτης.Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 3 το μεσημέρι στον Άγιο Νικόλαο Κοπάνων.Την είδηση του θανάτου του,σχολίασε με τον δικότης τρόπο η Πέπυ Γκαραμπίνα,μέσα από το blog της.Αναλυτικά έγραψε τα εξής:"Θα μπορούσα να πω ότι η είδηση ήρθε σαν κεραυνός. Όμως, στην πραγματικότητα, ήταν μεν αναμενόμενη αλλά από αυτές που δε θέλεις να πιστέψεις. "Έφυγε" ο Γιάννης. Φίλος κι αγαπημένος μιας...
πόλης ολόκληρης. Αυθεντικός μπον βιβέρ, χωρίς ηλικία, χαρακτηριστικός τύπος μιας σχεδόν μόνιμα ανέμελης εποχής.Αυτό θυμάμαι εγώ από τον Γιάννη, που τον γνώρισα πριν τριάντα ολόκληρα χρόνια, έγινα τακτική πελάτισσα στο Amicci, στο κατάστημα ρούχων που είχε με τον φίλο του τον Loco, εμπιστευόμουν τυφλά το προχωρημένο γούστο του στις γραβάτες, τον είχα πελάτη στο διαφημιστικό γραφείο και τελευταία τον έβλεπα μόνο τα καλοκαίρια στην αγαπημένη του Πάργα και στο ακόμη πιο αγαπημένο του Cape North West, στον Βάλτο.Άλλωστε πάντα μου έδινε την εντύπωση ότι αγαπούσε περισσότερο τα καλοκαίρια. Όχι, δε στενοχωριέμαι που "έφυγε" ο Γιάννης γιατί έζησε μια ζωή γεμάτη και χάρηκε το κάθε της, όχι λεπτό αλλά δευτερόλεπτο, ανάμεσα σε φίλους που ήταν κοντά του μέχρι το τέλος. Αν όλοι ζούμε μια ζωή, ο Γιάννης έζησε και κάτι παραπάνω. Απλά ήρθε η ώρα του να ξεκουραστεί. Στενοχωριέμαι γιατί μαζί του έφυγε και μια ολόκληρη εποχή για την πόλη.Καλό ταξίδι, Γιάννη και συγνώμη που σου γύρισα πίσω εκείνο το ποτό που ήθελες να με κεράσεις πριν τριάντα χρόνια. Δε σε είχα γνωρίσει ακόμη".
Πέθανε,μετά από μεγάλη μάχη που έδινε ο Γιάννης Ράπτης.Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 3 το μεσημέρι στον Άγιο Νικόλαο Κοπάνων.Την είδηση του θανάτου του,σχολίασε με τον δικότης τρόπο η Πέπυ Γκαραμπίνα,μέσα από το blog της.Αναλυτικά έγραψε τα εξής:"Θα μπορούσα να πω ότι η είδηση ήρθε σαν κεραυνός. Όμως, στην πραγματικότητα, ήταν μεν αναμενόμενη αλλά από αυτές που δε θέλεις να πιστέψεις. "Έφυγε" ο Γιάννης. Φίλος κι αγαπημένος μιας...
πόλης ολόκληρης. Αυθεντικός μπον βιβέρ, χωρίς ηλικία, χαρακτηριστικός τύπος μιας σχεδόν μόνιμα ανέμελης εποχής.Αυτό θυμάμαι εγώ από τον Γιάννη, που τον γνώρισα πριν τριάντα ολόκληρα χρόνια, έγινα τακτική πελάτισσα στο Amicci, στο κατάστημα ρούχων που είχε με τον φίλο του τον Loco, εμπιστευόμουν τυφλά το προχωρημένο γούστο του στις γραβάτες, τον είχα πελάτη στο διαφημιστικό γραφείο και τελευταία τον έβλεπα μόνο τα καλοκαίρια στην αγαπημένη του Πάργα και στο ακόμη πιο αγαπημένο του Cape North West, στον Βάλτο.Άλλωστε πάντα μου έδινε την εντύπωση ότι αγαπούσε περισσότερο τα καλοκαίρια. Όχι, δε στενοχωριέμαι που "έφυγε" ο Γιάννης γιατί έζησε μια ζωή γεμάτη και χάρηκε το κάθε της, όχι λεπτό αλλά δευτερόλεπτο, ανάμεσα σε φίλους που ήταν κοντά του μέχρι το τέλος. Αν όλοι ζούμε μια ζωή, ο Γιάννης έζησε και κάτι παραπάνω. Απλά ήρθε η ώρα του να ξεκουραστεί. Στενοχωριέμαι γιατί μαζί του έφυγε και μια ολόκληρη εποχή για την πόλη.Καλό ταξίδι, Γιάννη και συγνώμη που σου γύρισα πίσω εκείνο το ποτό που ήθελες να με κεράσεις πριν τριάντα χρόνια. Δε σε είχα γνωρίσει ακόμη".
Δεν υπάρχουν σχόλια: