Περιπέτεια στην Πάργα: Το 3ο Επεισόδιο της Σειράς Μυστηρίου του Δημήτρη (James) Αντωνίου αποκλειστικά στο www.patatoukos.com
Σε συνέχεια των δυο πρώτων επεισοδίων των προηγούμενων Παρασκευών, σας παρουσιάζουμε σήμερα το τρίτο επεισόδιο της e - λογοτεχνικής σειράς μυστηρίου του James Antoniou και αναμένουμε τα σχόλιά σας στοpatatoykos@gmail.com. Η περιπέτεια έχει ήδη ξεκινήσει…
Περιπέτεια στην Πάργα
«Στάδιο 3: Παραλίγο, νεκρός…»
Με το που άνοιξα τα μάτια μου κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά, πες το προαίσθηση, πες πως αισθανόμουν μουδιασμένα τα χέρια μου, τέλος πάντων, κάτι δεν πήγαινε καλά. Σκέφτηκα να ανάψω το πορτατίφ στο κομοδίνο μου, γιατί τα πάντα γύρω μου ήταν πνιγμένα σε μια σκούρα καταχνιά, αλλά για κάποιο λόγο τα χέρια μου ήταν μουδιασμένα και κολλημένα πίσω από την πλάτη μου. Με όση δύναμη μπορούσα να συγκεντρώσω, προσπάθησα να σηκώσω τον κορμό μου. Δεν τα κατάφερα, ήμουν δεμένος. Καθώς η αχλή του ύπνου άρχισε να καθαρίζει από το μυαλό μου, αισθάνθηκα ανώμαλο έδαφος κάτω από την πλάτη μου.
Μπορούσα να καταλάβω πως ήμουν ξαπλωμένος σε χώμα και πως ανά τακτά διαστήματα, υπήρχαν ξύλα. Τί διάολο, σκέφτηκα. Η διαπίστωση της πραγματικότητας ήρθε απότομα μαζί με ένα δυνατό φως, από κάπου απέναντί μου. Το κεφάλι μου ήταν το μόνο μέρος του κορμιού μου που μπορούσα να σηκώσω και αυτό που είδα, έκανε το κορμί μου να αρχίσει να τρέμει. Ήμουν δεμένος πάνω σε γραμμές τρένου και το φώς που έβλεπα ήταν όντως ένα τρένο, το οποίο ερχόταν με ταχύτητα προς το μέρος μου. Άρχισα να κοπανιέμαι και να προσπαθώ να μετακινήσω το κορμί μου, αλλά δεν γινόταν το παραμικρό, ήμουν δεμένος στις ράγες πολύ σφιχτά. Το τρένο πλησίαζε αδυσώπητο και εγώ ήμουν απλά ανίκανος να φύγω από το δρόμο του.
Άρχισα να ουρλιάζω και να σκέπτομαι, παράλληλα, πόσο ηλίθιος ήμουν. Δεν υπήρχε περίπτωση να με ακούσει κανείς απολύτως και κυρίως ο οδηγός του τρένου. Συνέχισα να ουρλιάζω ασταμάτητα μη μπορώντας να σταματήσω, μέχρι που το τρένο έφτασε ακριβώς μπροστά μου. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα το αναπόφευκτο. Το τρένο πέρασε από δίπλα μου. Ήμουν δεμένος στην αντίθετη γραμμή από αυτή που ερχόταν. Δεν μπορούσα να σταματήσω να ουρλιάζω. Άκουγα τη φωνή μου, ή μάλλον τα ουρλιαχτά μου, λες και ήταν κάποιου άλλου, λες και στεκόμουν δυο βήματα παραδίπλα και κοίταζα το κορμί μου ως απλός παρατηρητής. Αμέσως μετά, έχασα τις αισθήσεις μου.
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι δυνατά χέρια να με σηκώνουν και να με βάζουν σε ένα αυτοκίνητο, και κάποιον να φωνάζει κάτι για το ΚΑΤ. Όταν επιτέλους κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου, βρέθηκα να αντικρίζω ένα άγνωστο πρόσωπο.
- Ξύπνησες επιτέλους, μου είπε το άγνωστο πρόσωπο, μας τρόμαξες!
- Τί συνέβη; ρώτησα, ενώ αισθανόμουν ότι το κεφάλι μου ήταν γεμάτο με πέτρες. Ποιός είστε;
- Ονομάζομαι Λιαδέλης, αρχιφύλακας Λιαδέλης. Σε βρήκαμε δεμένο στις γραμμές του ΟΣΕ, στο τούνελ του Αγίου Στεφάνου. Σε είδε ο οδηγός της αμαξοστοιχίας που ερχόταν από Θεσσαλονίκη και ευτυχώς, μας ενημέρωσε έγκαιρα. Το τρένο από Αθήνα ήταν σταματημένο στον Άγιο στέφανο. Τη γλίτωσες στο τσακ!
- Πώς, ρώτησα, γιατί;
- Αυτό θα σε ρώταγα κι εγώ, μου είπε ο αρχιφύλακας. Μήπως ξέρεις γιατί ήσουν εκεί;
Σηκώθηκα λίγο πιο πάνω στο κρεβάτι και η πρώτη μου σκέψη ήταν να αρχίσω να φωνάζω.
- Αυτό μάλλον θα πρέπει να μου το εξηγήσετε εσείς. Αστυνομικός δεν είστε; τον ρώτησα ειρωνικά.
Ο αρχιφύλακας κατέβασε το κεφάλι του και συναίνεσε μαζί μου σιωπηλά.
- Μόλις βγεις από εδώ, θα πάμε μαζί στο τμήμα να τα πούμε άλλη μια φορά.
- Μόλις βγω από εδώ, θα πάω σπίτι μου! του είπα. Όταν θα εξακριβώσετε τί μου συνέβη, θα τα ξαναπούμε.
Ο αρχιφύλακας κατέβασε το κεφάλι και με κοίταξε μελαγχολικά.
- Πρέπει να με βοηθήσεις, για να μπορέσω να σε βοηθήσω. Η δική σου ζωή θα χανόταν, όχι η δική μου.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, αλλά τον πίστευα. Αυτός ο άνθρωπος για κάποιο λόγο, μου φαινόταν ειλικρινής.
- Οκ, του είπα, βγάλε με από εδώ και θα έρθω.
Την άλλη μέρα το πρωί, μου έδωσαν εξιτήριο. Δεν είχα απολύτως τίποτα πέραν από μερικές εκδορές, τις οποίες μάλλον προκάλεσα μόνος μου στον εαυτό μου όταν χτυπιόμουν για να λυθώ και φυσικά ο λαιμός μου ήταν κλεισμένος από τις φωνές. Πήγα σπίτι σκεπτόμενος να κάνω ένα μπάνιο και να φύγω για να πάω να βρω τον Αρχιφύλακα Λιαδέλη. Γδύθηκα και χώθηκα κατευθείαν στο ντους. Το νερό έτρεχε παγωμένο επάνω στο σώμα μου, εξαγνίζοντάς το από το άγγιγμα αυτών που με είχαν δέσει. Όσο το σκεπτόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα ότι ένας άνθρωπος μόνος του δεν θα μπορούσε να με αναισθητοποιήσει, να με δέσει και να με κουβαλήσει εκεί κάτω. Ο Ιερεμίας πρέπει να είχε συνεργάτες.
Βγήκα από το μπάνιο και ντύθηκα, έφτιαξα έναν καφέ και άναψα τσιγάρο. Ήμουν βυθισμένος στις σκέψεις μου, όταν μου φάνηκε πως είδα τον Ιερεμία από το παράθυρο. Βγήκα βιαστικά από την πόρτα και με τύφλωσε ο ήλιος. Έβαλα το χέρι μου πάνω από το πρόσωπό μου και τον είδα να μπαίνει, σχεδόν τρέχοντας, σε ένα υπόγειο στην οδό Βυζαντίου. Αυτός ήταν σίγουρα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω λάθος. Βρισκόταν έξω από το σπίτι μου και με παρακολουθούσε!
Η συνέχεια ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ BOOKSTARS
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟ www.bookstars.gr
E-BOOK ΣΤΟ AMAZON KINDLE ΣΤΟ www.amazon.com
Σημείωση: Τα πνευματικά δικαιώματα του λογοτεχνικού περιεχομένου ανήκουν αποκλειστικά στο www.patatoukos.com και στον συγγραφέα, και απαγορεύεται οποιαδήποτε αναπαραγωγή του, οπουδήποτε, χωρίς την έγγραφη άδεια του www.patatoukos.com και του συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια: