Ο Σπύρος Γ. Κυριάκης είναι μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που τα 6 τελευταία χρόνια έχει απολέσει περίπου 20% από το ονομαστικό ΑΕΠ της, δηλαδή κάτι παραπάνω από 45 δισεκατομμύρια ευρώ. Το μόνο ζητούμενο για να μπορέσει ν’ ανακάμψει η Ελληνική οικονομία είναι η ανάπτυξη. Και ενώ προαπαιτούμενα για την ανάπτυξη είναι μεταξύ άλλων ,η μείωση της γραφειοκρατίας, των φόρων, των εργοδοτικών εισφορών και η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης, μια νέα έρευνα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ* συνδέει το μαθησιακό κεφάλαιο που διαθέτουν οι κάτοικοι μιας χώρας με τους ρυθμούς ανάπτυξης στην χώρα αυτή. Συνδέει ουσιαστικά την ανάπτυξη με την παιδεία.
Δυστυχώς όμως στην χωρά μας τα τελευταία 35 χρόνια η παιδεία γίνεται έρμαιο των ορέξεων της εκάστοτε κυβέρνησης και του εκάστοτε υπουργού. Χωρίς την ύπαρξη συγκεκριμένου σχεδίου, χωρίς ποτέ να έχει γίνει ουσιαστικός εθνικός διάλογος και με την παιδεία να αντιμετωπίζεται ως χώρος κομματικής εκμετάλλευσης οι ελπίδες για την δημιουργία ενός σημαντικού μαθησιακού κεφαλαίου εξανεμίζονται.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που το σύστημα εκπαίδευσης παραμένει αναχρονιστικό, βασιζόμενο στην μετάδοση πληροφοριών και στην αποστήθιση. Σε μια εποχή οπού η πληροφορία μπορεί να αποκτηθεί σε δευτερόλεπτα, το πρότυπο διδασκαλίας θα πρέπει να μετεξελιχτεί. Θα πρέπει να μεταβούμε σε ένα μαθητοκεντρικο σύστημα όπου η ανάπτυξη κριτικής σκέψης, ορθολογισμού , φαντασίας , δημιουργικότητας και συνδυαστικής λογικής είναι το ζητούμενο.
Η παράδοση των βιβλίων στο σωστό χρόνο, η οδύσσεια των αναπληρωτών ,η απουσία αξιολόγησης, η ενοποίηση των σχολικών δομών, ο υπερπληθυσμός των μαθητών στις τάξεις, η αποκέντρωση των πανεπιστημίων και η δημιουργία campus είναι μεταξύ των άλλων, προβλήματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί αντί να βαλτώνουν στο πέρασμα των χρόνων
Και ολ’ αυτά αφορούν μόνο την –κατά κύριο λόγο παρεχόμενη από το κράτος- εκπαίδευση. Γιατί η εκπαίδευση αποτελεί μόνο ένα κομμάτι στο γενικότερο πάζλ της παιδείας. Η εκπαίδευση ξεκινά από το σχολειό ,ενώ αντίθετα η παιδεία αφορά το σύνολο των προσλαμβανόμενων ερεθισμάτων από την γέννηση του ατόμου και μετέπειτα. Η οικογένεια, τα μέσα ενημέρωσης, οι κοινωνικές συναναστροφές και η δημιουργία ηθικής συνείδησης αποτελούν κι’ αυτά αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας παίδευσης.
Αν στο παζλ των τελευταίων 35 χρονων προσθέσουμε και την σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία αντιμετωπίζει τον χώρο της παιδείας ιδεοληπτικά, εναντιώνεται στην αριστεία και προσπαθεί μέσω της πλήρους διάλυσης των εκπαιδευτικών δομών απλά να μεγαλώσει την μελλοντική της εκλογική πελατεία, είναι εύκολο να αναλογιστεί κανείς ότι βρισκόμαστε τελματώδη κατάσταση
Η συζήτηση που ζήτησε η Νέα Δημοκρατία στην βουλή για τα θέματα παιδείας είναι μια συζήτηση που δεν αφορά την Ελλάδα του σήμερα αλλά την Ελλάδα που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Την Ελλάδα των επόμενων γενεών. Την Ελλαδα των παιδειών μας. Μπορεί η οικονομική κρίση που βιώνουμε να επισκιάζει την πολιτική επικαιρότητα αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε πως η Ελλαδα που θέλουμε να έχουμε το 2030 είναι εξίσου σημαντικό θέμα -αν όχι σημαντικότερο- με αυτό της οικονομίας. Αν δεν ασχοληθούμε άμεσα τότε κινδυνεύουμε να χαθούν ολόκληρες γενιές.
Είναι λοιπόν θεωρώ μονόδρομος για την Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρο μας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προσπαθήσει από τώρα να θεσει τις βάσεις έτσι ώστε όταν σύντομα θα είναι κυβέρνηση, να μπορέσει να επενδύσει στο συγκριτικό πλεονέκτημα του Έλληνα που είναι η έμφυτη ιδιοφυΐα του. Αρχίζοντας από τα βασικά. Από την δημιουργία ενός καταλληλότερου περιβάλλοντος μάθησης από τους τέσσερις άσπρους τοίχους με τον μαυροπίνακα.
Μια χώρα όπου η ακαδημαϊκή μόρφωση και η μετέπειτα επαγγελματική πορεία ενός νέου, εξαρτάται από μια αμφιλεγόμενη εξέταση κάποιων μαθημάτων στα 17 του, δεν έχει δυστυχώς κανένα απολύτως μέλλον και πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: