Σε ένα καταπράσινο τοπίο, μοιάζοντας σα να είσαι στη μέση του πουθενά, εκεί που οι πρόποδες του όρους Νεμέρτσικα συναντούν τον Αώο ποταμό, κοντά στη συμβολή του με το Σαραντάπορο, βρίσκεται η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μολυβδοσκέπαστης.
Γράφει η Έλενα Αρλετή
Ένα σημείο γαλήνης και προσευχής στα ελληνοαλβανικά σύνορα περίπου 15 χιλιόμετρα από την Κόνιτσα. Κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής τα πολλά τρεχούμενα νερά και το άφθονο πράσινο που γαληνεύουν τον επισκέπτη.
Το newsbeast.gr βρέθηκε εκεί και μίλησε με το μοναχό πατέρα Παΐσιο για την ιστορία της Μονής και για τη ζωή των μοναχών εκεί.
Η ιστορία του μοναστηριού
Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κων/νο Πωγωνάτο τον 7ο αιώνα και αργότερα ανακαινίστηκε από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο (1328-341 μ.Χ.). Το όνομα της μονής οφείλεται στα φύλλα μολύβδου, δηλαδή τις μολύβδινες πλάκες που σκέπαζαν τη στέγη και ουσιαστικά το καθολικό παλιότερα. Αργότερα βέβαια, το μολύβι αφαιρέθηκε από τους Τούρκους και έμεινε ως σήμερα γνωστή με αυτό το όνομα.
Η μονή υπήρξε έδρα της αρχιεπισκοπής Πωγωνιανής από τον 12ο έως τον 17ο αιώνα. Παλιότερα, σύμφωνα με το μοναχό, λειτούργησε και ως σχολή καλλιγραφίας, αλλά διέθετε και κρυφό σχολειό. Μάλιστα έγινε απόπειρα να καεί από τους Γερμανούς δύο φορές, ενώ τον Ιούλιο του 1943, η μονή βομβαρδίστηκε από τους Ναζί, κάηκαν τα κελιά και η τραπεζαρία και λεηλατήθηκε το καθολικό της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφούν πολλά χειρόγραφα και κειμήλια.
Σήμερα έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ανακαίνισης της μονής και υπάρχουν τοιχογραφίες σε δύο στρώματα από τον 13ο-14ο αιώνα και τον 16ο. Το καθολικό της είναι βυζαντινού ρυθμού με ψηλό τρούλο και καλοδιατηρημένες αγιογραφίες. Το μοναστήρι διατηρεί τη φρουριακή του όψη, έχει ανακαινισμένα κελιά, δύο καμπαναριά και ωραίο κήπο που γεμίζει πιστούς στις μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας. Ιδιαίτερα κατανυκτικές είναι οι άγιες μέρες του Πάσχα και η γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, οπότε και γιορτάζει. Στην αυλή του Μοναστηριού, πίσω από το Ιερό υπάρχει ο τάφος του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η Μολυβδοσκέπαστη είναι ενεργό ανδρικό μοναστήρι, ενώ ο μοναχός που μας μίλησε, λέει χαρακτηριστικά: «Ο Άγιος Παΐσιος βοήθησε πολύ τους πατέρες να μείνουν εδώ και να κρατήσουν ζωντανή τη μονή. Αν δεν ήταν αυτός δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Εκείνος τους προέτρεψε να παραμείνουν στη Μονή της Μολυβδοσκέπαστης».
Οι μοναχοί περνούν τη μέρα τους με προσευχή, αλλά και με πολλές εργασίες για τη διατήρηση της καλής κατάστασης της μονής. Κάνουν όλες τις απαραίτητες εργασίες για την καθημερινότητα, μιλούν με τους πιστούς που φτάνουν στο μοναστήρι και προσεύχονται σε ένα γαλήνιο, κατανυκτικό περιβάλλον.
Μια ανάσα από τα σύνορα με επισκέπτες και από τις δύο πλευρές
Το μοναστήρι της Μολυβδοσκέπαστης που μένει 13 αιώνες ακλόνητος μάρτυρας της ιστορίας του, βρίσκεται ουσιαστικά 400 μέτρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και αποτελεί ένα σημείο προσευχής για τους Χριστιανούς και από τις δύο πλευρές των συνόρων.
Μαρτυρίες κάνουν λόγο για ανθρώπους που έφταναν πριν από κάποια χρόνια, κατά τον Δεκαπενταύγουστο, από την άλλη πλευρά των συνόρων με τα γαϊδουράκια, μόνο και μόνο για να προσευχηθούν.
Ο μοναχός το επιβεβαιώνει λέγοντας: «Ακόμη και σήμερα έρχονται από την Β. Ήπειρο και προσεύχονται στο μοναστήρι μας».
Σε κοντινή απόσταση από τη μονή εξάλλου βρίσκεται και το τελωνείο της Μέρτζιανης. Ο μοναχός κάνει λόγο, επίσης, και για τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας για την οποία φτάνουν για να προσευχηθούν, ενώ τα τάματα στην εικόνα είναι αμέτρητα.
Το ομώνυμο χωριό με θέα στη μεθόριο
Το πιο κοντινό χωριό στη μονή είναι ο ομώνυμος οικισμός Μολυβδοσκέπαστη με μια μοναδική θέα, από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Βρίσκεται σε ένα εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον, ενώ πόλος έλξης για τους ταξιδιώτες είναι η υπέροχη θέα που προσφέρει το παρατηρητήριο της Μολυβδοσκέπαστης, τόσο στην περιοχή της ελληνοαλβανικής μεθορίου, όσο και στη συμβολή των ποταμών Αώου και Σαρανταπόρου.
Οι επισκέπτες που φτάνουν στην περιοχή και έχουν την τύχη να περάσουν το κατώφλι της μονής κάνουν λόγο για μια ήρεμη δύναμη που μένει χαραγμένη σε όποιον τη βιώσει...
πηγη:http://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2306718/i-galinia-ekklisia-sta-ellinoalvanika-sinora-pou-enoni-dio-chores
Δεν υπάρχουν σχόλια: