Τι μπορείς να κάνεις μέσα σε μία μέρα; Χμ..για να δούμε..Να ξεκουραστείς, να μείνεις σπίτι, να κάνεις ότι θα έκανες ένα οποιοδήποτε άλλο Σαββατοκύριακο, αλλά ξέρεις κάτι; Μπορείς να ταξιδέψεις και αυτό είναι μάλλον το καλύτερο που έχεις να κάνεις! Αν έχεις διάθεση και καλή παρέα μέσα σ' αυτές τις λίγες ώρες μπορεί να χωρέσουν στιγμές-αποθέματα θετικής ενέργειας για μέρες! Με την αγαπημένη Εγνατία οδό από τα Γρεβενά και μετά από περίπου 2 ώρες απίστευτης διαδρομής βρεθήκαμε στην Πάργα. Δυσκολεύεσαι λίγο να πιστέψεις ότι θα ξεπροβάλει η θάλασσα μετά από τόσα βουνά κι όμως!
Αντικρίζοντας το Ιόνιο, η Πάργα μοιάζει να έχει κλέψει κάτι από τη μαγεία των γειτόνων της και θυμίζει πιο πολύ νησί. Στενά σοκάκια, παλιά αρχοντικά και μια υπέροχη ακτογραμμή. Προτιμήστε να μείνετε σε ένα από τα διπλανά κολπάκια όπως είναι η παραλία του Βάλτου. Μια τιρκουάζ, πεντακάθαρη θάλασσα, και μια απέραντη αμμουδιά με τις απαραίτητες βέβαια ξαπλώστρες και ταβέρνες αλλά είπαμε, την μαγεία τη φτιάχνεις μόνος σου! Μας παραξένεψε λιγάκι το γεγονός ότι ήταν γεμάτη από κόσμο αλλά μόλις ένα 10% σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς ήταν εντός του νερού. Σύντομα καταλάβαμε το γιατί, αλλά όντας θαρραλέοι κάναμε την πρώτη μας παγωμένη βουτιά! Όταν συνηθίσεις το μούδιασμα, το νερό είναι πραγματικά απολαυστικό! Αρχές Ιούνη βλέπεις...
Ανάμεσα από την παραλία του Βάλτου και τον κόλπο της Πάργας είναι το Ενετικό κάστρο, όμορφο και επιβλητικό αποζημιώνει την ανάβαση με εκπληκτική θέα την οποία βέβαια εμείς δεν είδαμε (ψέματα δε θα σας πω) αλλά τη φανταστήκαμε και ήταν πραγματικά υπέροχη! Είχαμε όμως τη χαρά να το βλέπουμε φωτισμένο το βράδυ από το μπαλκονάκι μας. Αριστερά το κάστρο, δεξιά ο Βάλτος, απέναντι οι Παξοί και το βλέμμα να χάνεται..
Επιβάλλεται η βόλτα στα γραφικά στενάκια, με τις φορτωμένες λουλούδια καμάρες και τα άπειρα τουριστικά μαγαζάκια.Αυτά τα είδαμε,αλήθεια, και πήραμε και τα αγαπημένα μας αναμνηστικά βραχιολάκια. Από όποιο καλντερίμι κι αν κρυφοκοιτάξεις θα δεις από κάτω το όμορφο μικρό λιμάνι.Καθημερινά αναχωρούν καραβάκια για τις παραλίες Βάλτος, Λύχνος και Σαρακίνικο και φυσικά για Παξούς, Αντίπαξους και Κέρκυρα. Σε απόσταση αναπνοής, τόσο που θέλεις να κολυμπήσεις απέναντι, είναι το νησάκι με την εκκλησία της Παναγίας, ειδυλλιακό μέρος για γάμους και βαπτίσεις και άλλα ανεξιχνίαστα μυστήρια, που σίγουρα θα πετύχετε αν πάτε Σαββατοκύριακο.
Κάνοντας όλη τη βόλτα μέχρι την άλλη άκρη του λιμανιού θα συναντήσετε ένα υπέροχο ιστορικό κτίριο, τη Villa Rossa που λειτουργεί ως ξενοδοχείο και bar restaurant. Αν είστε τυχεροί και είναι μια απ'αυτές τις στιγμές που το σύμπαν συντονίζεται μαζί σας, θα πετύχετε και live μουσική, έχοντας τη θάλασσα μπροστά στα πόδια σας και χαζεύοντας απέναντι τα νησάκια και την πόλη. Πολύ καλή Greek nouvelle cuisine αλλά μπορεί να χρειαστεί να περάσετε και από ένα γυράδικο στην επιστροφή, έχει πολλά άλλωστε κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ για τα παραθαλάσσια μέρη...Μάλλον ξέρω, ανήκει στην τουριστική αιώνια εκστρατεία που ακούει στο τετράπτυχο musaka-suvlaki-kamaki-buzuki αλλά γιατί να είναι τόσο δύσκολο να φας ψάρι δίπλα στη θάλασσα?
Ένας τελευταίος καφές στο λιμάνι και αφήνουμε την όμορφη Πάργα κρατώντας σφιχτά το γαλάζιο της θάλασσας και τα χρωματιστά σπίτια που στριμώχνονται για να αποθανατιστούν στο κάδρο μας. Για να γίνει πιο γλυκός ο δρόμος της επιστροφής κάναμε μια μικρή παράκαμψη για τις πηγές του Αχέροντα. Και πάλι η διαδρομή δε σε προδιαθέτει γ'αυτό που θα δεις..
Διασχίζοντας τα χωριά του νομού Θεσπρωτίας φτάσαμε στη Γλυκή, ιδανικό ορμητήριο για τις πηγές. Δεν ξέρω αν φταίει το απίστευτο τοπίο με τις πλούσιες φυσικές ομορφιές και τα κρυστάλλινα νερά, αλλά αυτό το μέρος έχει κάτι το μαγικό, απόλυτα συνυφασμένο με τους μύθους που το περιβάλουν... Με τα αρχαία μυστήρια να πλανώνται δίπλα στις ρίζες από τα τεράστια πλατάνια μοιάζει πραγματικά βγαλμένο από την Ελληνική μυθολογία.
Περπατώντας, πότε στο μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι και πότε παρεκκλίνοντας ελαφρώς παρασυρμένοι από το πράσινο, μέσα στα δέντρα και με τον ήχο του νερού να μας υπνωτίζει, φτάσαμε στις πηγές.. Ο κόσμος πολύς αλλά επικρατεί μια ηρεμία κάπως αναμενόμενη, αφού η διαδικασία είναι σχεδόν μυσταγωγική. Αφήσαμε τα παπούτσια μας και κάναμε το πρώτο βήμα στα μυθικά νερά.
Αρχικά θες να ουρλιάξεις αλλά το μέρος και τα παιδάκια που έχουν ήδη βουτήξει τονώνουν τον κατεψυγμένο εγωισμό σου και δε στο επιτρέπουν! Χρειάζεται λίγη ώρα να συνηθίσεις τον πόνο στα πόδια από τα παγωμένα νερά αλλά δε μπορείς να κάνεις αλλιώς... Το φως του ήλιου που τρυπώνει ανάμεσα στα επιβλητικά βράχια και το πράσινο δίνουν στο νερό απίστευτες αποχρώσεις και νιώθεις πως όσο συνεχίζεις να περπατάς τόσο βυθίζεσαι στη μαγεία του. Σε μερικά σημεία το νερό αναβλύζει από τα βράχια και τη γη σχηματίζοντας φυσαλίδες. Αν συνεχίσεις αντίθετα προς το ρεύμα που είναι σαν ευεργετικό χάδι, θα βρεθείς στο φαράγγι, μετά στο ρέμα Ντάλα που είναι παραπόταμος του Αχέροντα και στις πηγές του οποίου ξεκινά μονοπάτι για το ιστορικό Σούλι.
Με δυσκολία αφήσαμε το νερό και γυρίσαμε στην αρχή του μονοπατιού. Δε μπορώ να σκεφτώ ιδανικότερο σημείο για συναυλίες αλλά δυστυχώς δεν ανακαλύψαμε κάτι γι'αυτό καλοκαίρι αν και με λύπη μου μόλις διάβασα ότι μέχρι και πέρυσι είχαν παίξει εκεί αγαπημένοι καλλιτέχνες. Η βόλτα στον Αχέροντα σημαίνει σίγουρα υδάτινες πεζοπορίες, μη διστάσετε να διασχίσετε τα νερά του, πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσετε αυτή την αίσθηση... Από κει και πέρα, σε όλο του το μήκος το ποτάμι προσφέρεται για περπάτημα, rafting, ιππασία, canoe-kayak, ακόμη και κατασκήνωση.
Δώσαμε την υπόσχεση ότι θα ξανάρθουμε, αφιερώνοντας το χρόνο που αρμόζει σε ένα τέτοιο μυθικό μέρος. Έχουμε άλλωστε να δούμε και το Νεκρομαντείο, να ανέβουμε στο Σούλι, να κάνουμε rafting και γιατί όχι, να διοργανώσουμε και μια μικρή συναυλία!
Γυρίσαμε γεμάτοι εικόνες και ήχους νερού και με μια σαφή βελτίωση στο κυκλοφοριακό μας. Είτε έχετε στη διάθεση σας 24 ώρες, είτε λιγότερες απλά εκμεταλλευτείτε τες, φτιάξτε το δικό σας μικρό μύθο και δε θα'ναι ποτέ ξανά οι ίδιες!
Κείμενο - Φωτογραφίες: Νίκη Χ.
Ανάμεσα από την παραλία του Βάλτου και τον κόλπο της Πάργας είναι το Ενετικό κάστρο, όμορφο και επιβλητικό αποζημιώνει την ανάβαση με εκπληκτική θέα την οποία βέβαια εμείς δεν είδαμε (ψέματα δε θα σας πω) αλλά τη φανταστήκαμε και ήταν πραγματικά υπέροχη! Είχαμε όμως τη χαρά να το βλέπουμε φωτισμένο το βράδυ από το μπαλκονάκι μας. Αριστερά το κάστρο, δεξιά ο Βάλτος, απέναντι οι Παξοί και το βλέμμα να χάνεται..
Επιβάλλεται η βόλτα στα γραφικά στενάκια, με τις φορτωμένες λουλούδια καμάρες και τα άπειρα τουριστικά μαγαζάκια.Αυτά τα είδαμε,αλήθεια, και πήραμε και τα αγαπημένα μας αναμνηστικά βραχιολάκια. Από όποιο καλντερίμι κι αν κρυφοκοιτάξεις θα δεις από κάτω το όμορφο μικρό λιμάνι.Καθημερινά αναχωρούν καραβάκια για τις παραλίες Βάλτος, Λύχνος και Σαρακίνικο και φυσικά για Παξούς, Αντίπαξους και Κέρκυρα. Σε απόσταση αναπνοής, τόσο που θέλεις να κολυμπήσεις απέναντι, είναι το νησάκι με την εκκλησία της Παναγίας, ειδυλλιακό μέρος για γάμους και βαπτίσεις και άλλα ανεξιχνίαστα μυστήρια, που σίγουρα θα πετύχετε αν πάτε Σαββατοκύριακο.
Κάνοντας όλη τη βόλτα μέχρι την άλλη άκρη του λιμανιού θα συναντήσετε ένα υπέροχο ιστορικό κτίριο, τη Villa Rossa που λειτουργεί ως ξενοδοχείο και bar restaurant. Αν είστε τυχεροί και είναι μια απ'αυτές τις στιγμές που το σύμπαν συντονίζεται μαζί σας, θα πετύχετε και live μουσική, έχοντας τη θάλασσα μπροστά στα πόδια σας και χαζεύοντας απέναντι τα νησάκια και την πόλη. Πολύ καλή Greek nouvelle cuisine αλλά μπορεί να χρειαστεί να περάσετε και από ένα γυράδικο στην επιστροφή, έχει πολλά άλλωστε κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ για τα παραθαλάσσια μέρη...Μάλλον ξέρω, ανήκει στην τουριστική αιώνια εκστρατεία που ακούει στο τετράπτυχο musaka-suvlaki-kamaki-buzuki αλλά γιατί να είναι τόσο δύσκολο να φας ψάρι δίπλα στη θάλασσα?
Ένας τελευταίος καφές στο λιμάνι και αφήνουμε την όμορφη Πάργα κρατώντας σφιχτά το γαλάζιο της θάλασσας και τα χρωματιστά σπίτια που στριμώχνονται για να αποθανατιστούν στο κάδρο μας. Για να γίνει πιο γλυκός ο δρόμος της επιστροφής κάναμε μια μικρή παράκαμψη για τις πηγές του Αχέροντα. Και πάλι η διαδρομή δε σε προδιαθέτει γ'αυτό που θα δεις..
Διασχίζοντας τα χωριά του νομού Θεσπρωτίας φτάσαμε στη Γλυκή, ιδανικό ορμητήριο για τις πηγές. Δεν ξέρω αν φταίει το απίστευτο τοπίο με τις πλούσιες φυσικές ομορφιές και τα κρυστάλλινα νερά, αλλά αυτό το μέρος έχει κάτι το μαγικό, απόλυτα συνυφασμένο με τους μύθους που το περιβάλουν... Με τα αρχαία μυστήρια να πλανώνται δίπλα στις ρίζες από τα τεράστια πλατάνια μοιάζει πραγματικά βγαλμένο από την Ελληνική μυθολογία.
Περπατώντας, πότε στο μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι και πότε παρεκκλίνοντας ελαφρώς παρασυρμένοι από το πράσινο, μέσα στα δέντρα και με τον ήχο του νερού να μας υπνωτίζει, φτάσαμε στις πηγές.. Ο κόσμος πολύς αλλά επικρατεί μια ηρεμία κάπως αναμενόμενη, αφού η διαδικασία είναι σχεδόν μυσταγωγική. Αφήσαμε τα παπούτσια μας και κάναμε το πρώτο βήμα στα μυθικά νερά.
Αρχικά θες να ουρλιάξεις αλλά το μέρος και τα παιδάκια που έχουν ήδη βουτήξει τονώνουν τον κατεψυγμένο εγωισμό σου και δε στο επιτρέπουν! Χρειάζεται λίγη ώρα να συνηθίσεις τον πόνο στα πόδια από τα παγωμένα νερά αλλά δε μπορείς να κάνεις αλλιώς... Το φως του ήλιου που τρυπώνει ανάμεσα στα επιβλητικά βράχια και το πράσινο δίνουν στο νερό απίστευτες αποχρώσεις και νιώθεις πως όσο συνεχίζεις να περπατάς τόσο βυθίζεσαι στη μαγεία του. Σε μερικά σημεία το νερό αναβλύζει από τα βράχια και τη γη σχηματίζοντας φυσαλίδες. Αν συνεχίσεις αντίθετα προς το ρεύμα που είναι σαν ευεργετικό χάδι, θα βρεθείς στο φαράγγι, μετά στο ρέμα Ντάλα που είναι παραπόταμος του Αχέροντα και στις πηγές του οποίου ξεκινά μονοπάτι για το ιστορικό Σούλι.
Με δυσκολία αφήσαμε το νερό και γυρίσαμε στην αρχή του μονοπατιού. Δε μπορώ να σκεφτώ ιδανικότερο σημείο για συναυλίες αλλά δυστυχώς δεν ανακαλύψαμε κάτι γι'αυτό καλοκαίρι αν και με λύπη μου μόλις διάβασα ότι μέχρι και πέρυσι είχαν παίξει εκεί αγαπημένοι καλλιτέχνες. Η βόλτα στον Αχέροντα σημαίνει σίγουρα υδάτινες πεζοπορίες, μη διστάσετε να διασχίσετε τα νερά του, πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσετε αυτή την αίσθηση... Από κει και πέρα, σε όλο του το μήκος το ποτάμι προσφέρεται για περπάτημα, rafting, ιππασία, canoe-kayak, ακόμη και κατασκήνωση.
Δώσαμε την υπόσχεση ότι θα ξανάρθουμε, αφιερώνοντας το χρόνο που αρμόζει σε ένα τέτοιο μυθικό μέρος. Έχουμε άλλωστε να δούμε και το Νεκρομαντείο, να ανέβουμε στο Σούλι, να κάνουμε rafting και γιατί όχι, να διοργανώσουμε και μια μικρή συναυλία!
Γυρίσαμε γεμάτοι εικόνες και ήχους νερού και με μια σαφή βελτίωση στο κυκλοφοριακό μας. Είτε έχετε στη διάθεση σας 24 ώρες, είτε λιγότερες απλά εκμεταλλευτείτε τες, φτιάξτε το δικό σας μικρό μύθο και δε θα'ναι ποτέ ξανά οι ίδιες!
Κείμενο - Φωτογραφίες: Νίκη Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια: